Test butów PUMA IGNITE Disc

20 maj 2016/1 158 Comments/in Testy /by NaDystansie

Z butami do biegania marki PUMA zetknęłam się po raz pierwszy. Bardzo przywiązuję się do danej marki i sprawdzonego modelu obuwia, dlatego rzadko decyduje się na zmiany. Do nowego sprzętu podchodzę z dużym dystansem. Zanim przekonam się w 100% do danego fasonu, potrzebuję trochę czasu. Zbieram opinię, ale też sprawdzam na własnej skórze czy wszystko jest w porządku.

Jeśli chodzi o buty PUMA IGNITE DISC, dużym zaskoczeniem tuż po otwarciu pudełka był sam wygląd. Przede wszystkim bardzo opływowy, gładki kształt i brak tradycyjnych sznurówek. W przypadku tego modelu, buty wsuwa się jak skarpetki, a po ich założeniu wystarczy jeden ruch pokrętłem i jesteśmy gotowi do drogi.

To co wzbudziło moją szczególną uwagę, to właśnie system Disc. Wystarczy przekręcić mechanizm – skonstruowany na kształt okrągłego plastikowego dysku, a but sam dopasowuje się do stopy. Wbudowane żyłki pod materiałem, automatycznie się napinają, co pozwala na pełną integrację z nogą. „Rozsznurowanie” następuje po przekręceniu pokrętła w przeciwnym kierunku – tak naprawdę wystarczy tylko jeden ruch i buty się rozluźniają. Proste, prawda? Cała operacja przypomina nieco nastawienie budzika albo pralki.

Ku mojemu zaskoczeniu buty bardzo dobrze trzymają się nogi, a stopa nie ucieka na boki podczas biegania – czego obwiałam się z punktu widzenia braku sznurówek. Trochę inaczej buty zachowują się już podczas dynamicznych ćwiczeń, wtedy stopa nieco ucieka. Za to regulacja przy pomocy systemu Disc jest bardzo prosta i nie musimy się martwić o jakikolwiek ucisk.

Cholewka wykonana jest z przylegającej do stopy pianki, a oddychająca siateczka sprawia, że buty są lekkie. Jeden but waży zaledwie 304 g (dla wkładki 25,5 cm / EU40). Zapiętek jest miękki i nie ociera achillesa. Dla mnie problematyczny okazał się jedynie „język”, który niemal przy każdym ruchu stopy drażni nogę w miejscu zgięcia stopy. Gdybym miała możliwość jego skrócenia z pewnością bym to zrobiła. Być może problem tkwi w jego sztywności.

Podeszwa buta jest bardzo elastyczna, co było dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Jeśli miałabym wyrazić swoja opinię „na pierwszy rzut oka”, but wydaje się dość sztywny i plastikowy. To jednak tylko pozory, bo w rzeczywistości tuż po założeniu butów stopa czuje się w nich, jak w przysłowiowych kapciach – czyli wygodnie.

Dla mnie bardzo ważna była łatwa i bezproblemowa wymiana wkładek. Od pewnego czasu korzystam ze specjalistycznych wkładek ortopedycznych, które dedykowane są specjalnie dla mnie. Bez względu na to w jakich butach biegam wymiana wkładki jest niezbędna – wszystko w trosce o komfort biegu i zdrowie moich stóp.

Atutem butów jest bardzo dobra przyczepność na mokrej nawierzchni, nie mam tu na myśli błota, a jedynie mokry asfalt. To z pewnością nie są buty trailowe, ale po leśnych ścieżkach spokojnie można pobiegać. Sama kilkakrotnie zrobiłam w nich trening w lesie i bez problemu sprawdziły się podczas długich wybiegań. Zdecydowanie jednak, zalecałabym płaskie nawierzchnie.

Według mnie ich budowa wymusza bieganie naturalne i najlepiej biegało mi się treningi na spokojnych i średnich szybkościach. Przy szybszych rytmach i biegu w I zakresie brakowało mi w nich większej amortyzacji. W moim odczuciu tuż po zetknięciu buta z nawierzchnią, nie odnotowałam zwrotu energii. Miałam wrażenie jakby but nie odbijał się z odpowiednią dynamiką. Chyba jestem zwolennikiem butów ze zwiększoną amortyzacją.

Podsumowanie.

Buty na pewno sprawdzą się podczas codziennych treningów i spokojnych krótkich wybiegań. To idealny model dla osób, które stawiają na wygodę i łatwość w zakładaniu obuwia. Osobiście raczej nie zabrałabym ich na maraton ani na piaszczyste i błotniste trasy. Choć bieg po mokrej leśnej ścieżce, udowodnił że piach prawie wogóle nie przyklejał się do podeszwy. Jedynym minusem okazała się wysoka tendencja do zabrudzeń (to oczywiście kwestia koloru), ale za to plusem jest łatwość w czyszczeniu butów.

Zalety: